Waarom niet onze ogen vullen met water toen we zwemmen

Hoewel de pupil van het oog inderdaad een gat in het vooroppervlak van het oog is, dit gat is aan de voorkant bedekt met een sterke, transparante coating genaamd het hoornvlies en in de rug door een vezelig, transparant object dat de lens wordt genoemd. Ook, de ruimte tussen het hoornvlies en de lens is gevuld met een gelachtige vloeistof die kamerwater wordt genoemd. Al deze lagen vormen een waterdichte barrière die de binnenkant van de oogbal afsluit van de buitenwereld. gelukkig, al deze lagen zijn transparant, zodat er nog licht in onze ogen kan komen via de pupillen, waardoor we kunnen zien. Om ervoor te zorgen dat ze transparant zijn, het hoornvlies en de lens bevatten geen bloedvaten. daarom, voedingsstoffen moeten naar deze weefsels stromen door eenvoudige diffusie vanuit het kamerwater.

Anatomie van het menselijk oog. Public Domain Afbeelding, bron: Christopher S. Baird.

De lagen voor en achter de pupil doen meer dan water buiten houden. Het hoornvlies, de waterige humor, en de lens werken allemaal samen om te fungeren als een optische lens die licht focust in beelden op de achterkant van de oogbol (Er zijn verschillende factoren die ertoe bijdragen dat onze ogen zich aanpassen aan de duisternis). Zonder deze lagen, de hele wereld zou eruit zien als een niet-duidelijke waas. Deze lagen sluiten ook het binnenste oog af van micro-organismen en stof die infectie en schade kunnen veroorzaken. Daarnaast, de binnenholte van het oog is niet helemaal leeg. Liever, het is gevuld met een transparant, gelachtige vloeistof die het glasvocht wordt genoemd. Deze vloeistof zorgt voor druk die de oogbal helpt zijn vorm te behouden, net zoals hoe het vullen van een ballon met voldoende water ervoor zorgt dat hij zijn vorm behoudt. Zelfs als er een onbedekte opening in het oog zou zijn, de oogbal zou niet vollopen met water als we gaan zwemmen omdat hij al gevuld is met deze gel.