Wszelkie krytyczne praktyki przywództwa w zakresie analizy z udziałem byłych i obecnych przywódców zaangażowanych w działanie rządu Nigerii spowodują taką niestrawną mieszankę – jakiś rodzaj tragikomedii.

Według obliczeń Christiana Nwadike: „Znajdziesz Nigerię, bardzo ciekawy kraj, jeśli masz odpowiednią mieszankę narcyzmu, sarkazm i sadyzm.”

Od czasu uzyskania niepodległości, wojna domowa, łańcuchy wojskowego zamachu stanu, oraz wynikające z nich interwencje wojskowe zakończone sporadycznymi dyspensami demokratycznymi, los ukształtował nigeryjskie środowisko polityczne, które nie zawsze jest postrzegane jako stabilne.

Ze strony rządu występował stały i całkowity brak praworządności, co powoduje niewytłumaczalne zamieszanie i zmienność po stronie rządzonych. Najpilniejszymi problemami dzisiejszej Nigerii jest brak zarządzania zaufaniem publicznym przez elity, spowodowane bezkarnością i złym utrzymaniem niszczejących udogodnień i infrastruktury w kraju.

Analiza pierwotnych przyczyn wszystkich tych problemów wykaże brak pragmatycznej filozofii politycznej wśród naszych przywódców na rzecz wspólnego dobra ludzi.

Rozwiązaniem problemów Nigerii i wzmocnieniem demokratycznych rządów w republice federalnej jest posiadanie przywództwa działającego w oparciu o zasady dobrych rządów i, najważniejsze, odpowiedzialny przed narodem Nigerii.

Dobre rządy w Nigerii są niezbędne dla stabilności i wzrostu w Nigerii, a także dla gospodarek krajów Afryki Zachodniej w Subregionie. Chociaż korupcja i nadużycie władzy od dawna są cechami gospodarczego i politycznego krajobrazu Nigerii, nie muszą pozostać w przyszłości kraju.

Oceniając sytuację przywództwa w Nigerii, łatwo można odkryć, że większość twórców polityki, a także osób zaangażowanych we wdrażanie uchwalonej polityki, jest zaangażowana w przekupstwo, egoizm, pijaństwo władzy, i endemiczne praktyki korupcyjne. Są tak rozproszeni, że zapomnieli o emblematycznym motcie narodu, mającym na celu poprawę życia ludzi w społeczeństwie. Chociaż, Od ludzi w normalnym społeczeństwie oczekuje się uczciwości, praworządni i pracowici, ale w Nigerii, letnią i nieetyczną postawę niektórych naszych przywódców (oraz tych, którzy mają utrzymywać i egzekwować prawo i porządek) prowadzą ludzi do zachowań korupcyjnych. I stąd właśnie bierze się zguba mas.

Tutaj, Korupcja to nie tylko defraudacja funduszy, ale wypaczenie wartości. To słabe zrozumienie, czym jest korupcja, skłoniło nas do myślenia, że ​​skorumpowani mogą być tylko osoby sprawujące stanowiska polityczne, ponieważ wierzyliśmy, chodzi o okradanie rządowej kasy. Zapomnieliśmy, że korupcja jest zakorzeniona, gdy obywatel lub grupa obywateli (niezależnie od statusu) wypaczać wartości, choćby nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa ruchu drogowego, jak używanie pasów bezpieczeństwa.

Jednakże, rozwój ten powinien martwić nas jako kraj, ponieważ przyszłość rysuje się w ponurych barwach dla narodu, którego młodzi menedżerowie polityczni marnują fundusze publiczne w sposób, w jaki robią to nasi przywódcy, prowadząc styl życia, który nie odzwierciedla niedorozwoju naszego kraju.

Między 1983 kiedy prof. Chinua Achebe nieśmiertelnej pamięci opublikował swoją książkę, “Kłopoty z Nigerią”, i dzisiaj, kiedy świętujemy 20 lat nieprzerwanej demokracji, wiele się wydarzyło, aby udowodnić, że Achebe miał rację, że „problemem Nigerii jest przywództwo”.

Lepsza skalowalność pozwala na łatwe dodawanie funkcjonalności do produktu i/lub wprowadzanie dodatkowych programistów, ludzie książek utrzymywali, że złe przywództwo wynika ze złego naśladowania, prawda pozostaje taka, że ​​choć w demokracji można zarzucić wyznawcom nieostrożność w wyborze przywódców, przywódcy ponoszą całą winę, w tej mocy nadano im wsparcie lub zmianę zaufania ludzi, którzy ich wybrali.

To właśnie sprawowanie władzy stanowi różnicę między przywódcami a przywódcami. A to, co ktoś zrobi z władzą jako przywódca, stanowi różnicę między dobrym przywódcą a złym.

Nigeryjczycy mają różne upodobania dotyczące stylów przywództwa. Karierowi politycy wsiedli na siodło, technokraci mieli swój czas, płaszcz powierzono także potentatom biznesowym. Ale w sumie, ludzi najbardziej przeraża to, że nie robimy postępów. Jeśli cała ta klasa ludzi poniosła porażkę, wtedy kto inny mógłby nas ocalić?

nic z tego nie czujemy, nie powinniśmy zapominać o mężczyznach i kobietach honoru, którzy przechadzali się po naszej przestrzeni społeczno-politycznej od czasu naszego powrotu do rządów demokratycznych. Przypomnij sobie dni pani M. Należyty proces, prof. Dora NAFDAC, Żołnierz CBN, krótkotrwałe lata Yar’dua, oraz wyczyny Petera Obi w stanie Anambra (to sprawiło, że gazeta „This Day” przyznała mu nagrodę gubernatora dekady za doskonałość).

Prawda jest taka, że ​​żaden urzędnik państwowy (czy wybrany, czy mianowany) może osiągnąć taką jakość przez przypadek; dostają taką samą hojność, jaką osiągają inni w ich biurach.

Bycie dobrym liderem, wolne od praktyk korupcyjnych, jest efektem dyscypliny fiskalnej poparte skromnością finansową i realistycznym stylem.

Oznacza to, że liderzy powinni podchodzić do zarządzania jak do biznesu i podstawy, a odpowiedzialność we wszystkich swoich działaniach powinna być najważniejsza.

W międzyczasie, niesmaczne doświadczenie przywództwa w naszym narodzie wynikło z analizy porównawczej. Francis podróżował do Londynu z Paryża, porównujemy reżimy do reżimów, zamiast ideałów. A więc, słyszysz, jak ludzie mówią: Dni Jonathana były lepsze niż przywództwo Obasanjo, lub kadencja Yar’dua była lepsza niż gen. Reżim Buhariego itp. Przez te porównania, tracimy z oczu to, czym miało być idealne przywództwo. Jest to niepotrzebna akceptacja przeciętności jako sposobu życia.

Jeśli szczerze, kierować się standardami idealnego rządu, z łatwością odkrylibyśmy, że wszyscy nasi przywódcy (przeszłość i teraźniejszość) zawiodło nas!

Choć jest mnóstwo wyjątków, ale przeciętność większości przesłania dobre cechy kilku archetypowych przywódców. Chociaż podobała nam się innowacja prof. Akunyili w NAFDAC, jej rówieśnicy w innych służbach, departamenty i agencje rządowe były zajęte defraudacją funduszy przeznaczonych na wypłatę dywidend dla obywateli, jak skandal w sektorze energetycznym 2002 – 2005.

Jako kraj, musimy mieć wzór wzorowego przywództwa we wszystkich warstwach zarządzania.

Podczas gdy tacy jak Govs. Makinde i Zulum starają się, jak mogą, zapewnić smaczną reprezentację wysokiej jakości przywództwa publicznego w swoich stanach, Nigeryjczycy ciągle pragnęli więcej.

Starożytna łacińska bryłka: “O królu, ile wystarczy?” – “dla królów nigdy nie będzie dość” to hasło mas w Nigerii. Dobrego przywództwa nigdy nie mamy dość ani nie jesteśmy zmęczeni, a więc, pilna potrzeba bezinteresownych, zdetribalizowanych mistrzów, którzy by nas prowadzili, pozostaje nieskończona.

To wezwanie staje się klarowne, gdy weźmie się pod uwagę przykrą sytuację zwykłych obywateli, którzy są ofiarami złego przywództwa.

Tym, którzy dobrze korzystają ze swojej władzy, masy nie mogą oczekiwać od nich niczego bardziej niż ich ciągłości. Ale dla tych, którzy go nadużywają, jest odwrotnie.

Podsumowując, możemy powtórzyć słowa obalonego emira Kano w ostatnich dniach jego urzędowania, kiedy powiedział: “Niech Bóg błogosławi nas dobrymi przywódcami.”

Ci sami ludzie, którzy nas skolonizowali, skolonizowali Australię