nieuw onderzoek: Voor een voorsprong op Cognitive herstel na een beroerte, Get Moving, Anytime

Meer dan 7 miljoen Amerikanen hebben een beroerte overleefd, volgens de Amerikaanse Stroke Association, en tot 83 procent van een beroerte overlevenden lijden cognitieve stoornissen. Daaruit voortvloeiende veranderingen in mobiliteit, talenkennis en het functioneren van de hersenen kan ernstig verminderen de kwaliteit van leven. Pitt onderzoekers zeggen dat, terwijl artsen en patiënten had lang geloofd dat de window of opportunity voor het terugwinnen van de meeste cognitieve vermogens sluit drie maanden na een beroerte, na wat bekend staat als de acute fase, hun studie, gepubliceerd in het tijdschrift Stroke, anders doet vermoeden.

Het is niet elke dag een promovendus wordt gepubliceerd in een belangrijk wetenschappelijk tijdschrift zoals Stroke. “Ik wist niet dat het papier zou worden aanvaard in Stroke. Ik dacht dat dat was weg uit mijn league,” waarbij Lauren Oberlin, afgebeeld, die is eerste auteur van de studie. Maar haar mentor, Professor of Psychology Kirk Erickson, adviseerde de lat hoog. “Het was echt een aangename verrassing,” Oberlin zei.

De oefening is een bekende steun voor andere vormen van cognitieve achteruitgang zoals dementie en de ziekte van Parkinson, waarbij Lauren Oberlin, een Pitt promovendus in psychologie en hoofdauteur van het artikel. Maar als het gaat om het herstel van een beroerte, er is weinig consensus over wanneer te starten fysiek actief zijn of wat voor soort interventies de grootste cognitieve voordelen kan opleveren. Er is ook veel meer onderzoek naar de tekorten mobiliteit en taal dan is er op een beroerte overlevenden geassocieerd problemen met het geheugen en andere cognitieve verliezen, ze zei.

Zo, Oberlin en Kirk Erickson, een Pitt professor in de psychologie die lichamelijke activiteit en veroudering bestudeert, analyseerde de bestaande peer-reviewed studies over beroerte oefening.

Kirk Erickson, een professor in de psychologie, is geweest bij Pitt sinds 2008.

Hun papier merkt op dat slechts één keer eerder in studie, gepubliceerd in 2012 door de Australische medewerkers, had een soortgelijke meta-analyse van de beschikbare gegevens gedaan. Sindsdien, het lichaam van het werk op de relatie fysieke activiteit tot cognitief functioneren bij patiënten met een beroerte heeft bijna verdubbeld.

Oberlin's uitgebreide analyse suggereert het is nooit te laat om weer op de spreekwoordelijke paard.

“Wij vinden dat de proefpersonen die begon te oefenen, gemiddeld, 2.6 jaar nadat ze had een beroerte, nog steeds ervaren cognitieve winsten,”Oberlin zei. Hieruit blijkt dat “cognitieve winsten mogelijk het CVA fase [zelfs na drie maanden] met lichamelijke activiteit.”

Het papier merkte ook op dat de aard en de duur van fysieke activiteit leek niet te veel materie in interventiestudies.

In de eerste drie maanden na een beroerte, “De hersenen te maken heeft met wat er is gebeurd en het maken van nieuwe verbindingen en probeert zichzelf te repareren,”Zei Oberlin. Een groot deel van de neurale herstel optreedt tijdens deze periode, ze zei. Maar, zo lang als een patiënt begint te oefenen op welke mogelijke manier, het maakt niet uit hoe snel of lange na hun beroerte, de hersenen zal waarschijnlijk profiteren.

De beste resultaten kwamen uit een combinatie van cardio- en krachttraining,, Oberlin zei, als het werken zich in het zweet en de opbouw van spieren samen lijken te optimale voordelen voor het verbeteren van aandacht en verwerkingssnelheid bieden, executieve functies en werkgeheugen.

“Dit heeft veel real-world toepassing op de aard van de oefening die is geïntegreerd in revalidatieprogramma's," ze zei.

Als extra stimulans, “Het is niet een dure $1,000 pil,”Erickson zei. “Fysieke activiteit wordt hoe dan ook aanbevolen voor mobiliteit zorgen. Dit is gewoon een reden te meer om er even uit te zijn.”

Erickson en Oberlin worden gesterkt door de gedachte dat een aantal van de ergste cognitieve effecten van een beroerte en veroudering hoeft niet permanent te zijn.

“Mensen kunnen hun verouderende trajecten te wijzigen,”Oberlin zei. “Gedragsmatig, het geeft mensen hoop.”

Bron: www.pittwire.pitt.edu