Tales of behandeling, van moderniteit en traditie, en global health crisis

Enquêteonderzoekers Nutcha (ern) Charoenboon, Marco J Haenssgen, Knokporn (Joobjang) Wibunjak, Ftthann (Geest) Thavethanutthanawin, en Penporn (geen) Warapikuptanun onlangs een fototentoonstelling in Bangkok op zeldzame en levendige verhalen van genezing in Noord-Thailand. In de huidige Science Blog de onderzoekers denken over deze verhalen en de relatie tussen de traditionele geneeskunde, moderniteit, en de huidige wereldwijde gezondheid crises.

Een helende stenen meegenomen uit Birma een generatie geleden ligt langs een tijger klauw op houten tafel Abor's. Schrapen deze ‘Black Stone’ tegen een rots zorgt voor een fijn grijs poeder, Abor die oplost in water en toepassing op wonden hij tevoren was lichtjes geperforeerd met een hamer die kleine spijkers. Legenden vertellen van mensen met botbreuken die, niet in staat om af te blijven werken tijdens de aanbevolen drie maanden herstelperiode van het ziekenhuis, zou aansterken binnen een week na ontvangst van de behandeling Abor's.

Abor's verhaal en de legendes rond de Zwarte Steen zijn slechts een van de vele fascinerende verhalen van behandeling die de Antibiotica en Activity Spaces enquête team er tijdens een veeleisende reis naar 72 dorpen en meer dan 15 verschillende etnische groepen in Noord-Thailand. Verhalen over kruidengeneeskunde, ghost artsen, heilige boeken van gezangen, en ceremoniële berichten benadrukken dat genezing onderhoudt stevige al tanende links naar lokale kennis en overtuigingen, zelfs in een economie en de samenleving de overgang zo snel Thailand.

De dorpelingen die hun verhalen zou nog steeds proberen de zorg van artsen voor ernstige gezondheidsproblemen, het gebruik van traditionele genezing vaak slechts als een secundaire stap toen zij begonnen de hoop te verliezen over het vermogen van de formele gezondheidszorg om hen te genezen. Traditionele geneeswijzen en medicijnen dus niet per se te concurreren met of ter vervanging van formele zorg van opgeleide artsen en verpleegkundigen. Liever, traditie past in en vormt een aanvulling op moderne vormen van healing die hun eigen beperkingen.

Een voorbeeld van de mix van de traditionele en de moderne is het werk van oma Kaew. De vaardigheden en kennis voor haar werk als een kruidendokter was doorgegeven aan haar van de vorige generaties, waardoor ze kruidenkompressen en -mengsels kon maken en oude gezangen op de wonden van patiënten kon blazen. Om praktische redenen moet ze ook kruiden efficiënt verwerken, waardoor ze ook zongedroogde kruiden mengt en verpakt in capsules voor gemakkelijker bewaren en toedienen. Haar ijverige werk combineert eeuwenoude tradities en kennis met de verwachtingen van patiënten voor capsules die lijken op moderne geneesmiddelen.

Overigens, De capsules van oma Kaew belichamen niet alleen de kennis en vaardigheden van vorige generaties, maar ze lijken ook op oplossingen voor acuut actuele mondiale gezondheidsbeleidsproblemen: resistentie van microben tegen antibiotica en andere soorten antimicrobiële medicijnen neemt toe. Ook bekend als geneesmiddelresistentie, dit proces maakt medicijnen minder effectief, infectieziekten moeilijker te behandelen, en er wordt gevreesd dat het de belangrijkste doodsoorzaak wordt door 2050. Een manier om deze ontwikkeling tegen te gaan, is de werkzaamheid van het geneesmiddel te behouden door het zo spaarzaam mogelijk te gebruiken. Het Thaise gezondheidsbeleid volgt deze aanpak door het gebruik van kruidengeneesmiddelen te promoten via het Antibiotic Smart Use-programma, die verpleegkundigen en artsen heeft uitgerust met een alternatief voor antibiotica, mochten patiënten medicijnen verwachten of eisen voor niet-bacteriële infecties.

Nadenken over de relatie tussen traditionele geneeskunde en moderne mondiale gezondheidsproblemen, projectleider dr. Marco J Haenssgen stelt:: ‘The Tales of Treatment is niet alleen een levendig verslag van de Noord-Thaise cultuur en gebruiken, maar ze onthullen ook een ironische situatie in de wereldwijde gezondheid. De moderne geneeskunde heeft de traditionele geneeskunde vaak in diskrediet gebracht als onwetenschappelijk en heeft geleid tot een wijdverbreide afhankelijkheid van westerse geneesmiddelen. Deze afhankelijkheid heeft de ontwikkeling van antimicrobiële resistentie behoorlijk versneld, toch kan de dreiging van antimicrobiële resistentie ook inhouden dat traditionele vormen van genezing worden erkend als vervanging voor onnodig gebruik van antimicrobiële stoffen. Hoewel we in sommige gezondheidssystemen, zoals in India en China, een co-existentie van verschillende medische systemen zien, er is misschien meer dat de westerse biogeneeskunde kan en moet leren van lokale kennis.’

De curatoren – Joobjang, Geest, geen, en Ern – exposeerden hun werk van 14-17 Juli bij Art Gallery G23 (Srinakharinwirot Universiteit, Bangkok), verwelkomen van enthousiaste bezoekers van NGO's, de Verenigde Naties, Onderzoeksinstituten, Thaise overheidsdiensten en scholen, en nog veel meer. De tentoonstelling vertelde 12 fotografische verhalen die varieerden van heilige helende stenen via traditionele kruidengeneeskunde tot het oproepen van geesten, en illustreert daarmee nog steeds bestaande maar vervagende landelijke levensstijlen en medische behandelingen.

Dit bood bezoekers de mogelijkheid om zich de geleidelijke vermenging van de 'traditionele'’ en de ‘moderne’, zoals onderzoeksmedewerker Ern Charoenboon zich herinnert: 'Het is niet alleen interessant om te leren hoe dorpelingen zin hebben in moderne geneeskunde tijdens onze tijd in het veld, maar toen we de verhalen van Chiang Rai naar Bangkok brachten, het was ook fascinerend om te zien hoe stadsbewoners deze interpreteren “traditionele behandelingen,” “ouderwetse oplossingen,” en “landelijke overtuigingen.”‘

De tentoonstelling deelde ook een glimp van vroege onderzoeksresultaten van het Antibiotics and Activity Spaces-project en bracht hulde aan de hardwerkende onderzoeksteams in Thailand en Lao PDR die dit werk mogelijk hebben gemaakt.

Credit:

http://www.ox.ac.uk/