Zwaarlijvige muizen verliezen een derde van hun vet met behulp van een natuurlijk eiwit
Tot grote verbazing van kanker onderzoekers, een eiwit ze onderzocht op mogelijke rol in kanker bleek een krachtige regulator van metabolisme. De Georgetown University geleide studie bleek dat geforceerde expressie van dit eiwit in een laboratorium stam van zwaarlijvige muizen toonde een opmerkelijke vermindering van hun vetmassa ondanks een genetische aanleg voor de hele tijd te eten.
De studie, gepubliceerd in Scientific Reports, suggereert dat het eiwit FGFBP3 (BP3 voor de korte) misschien nieuwe therapie voor aandoeningen die verband houden met het metabool syndroom te keren bieden, zoals type 2 diabetes en vette leverziekte.
Omdat BP3 is een natuurlijk eiwit en niet een kunstmatige drug, klinische proeven van recombinant humaan BP3 kon beginnen na een laatste ronde van de preklinische studies, zeggen de onderzoekers.
“We vonden dat acht BP3 behandelingen over 18 dagen was genoeg om het vet in zwaarlijvige muizen te verminderen door meer dan een derde,” zegt senior onderzoeker van de studie, Anton Wellstein, MD, PhD, een professor in de oncologie en farmacologie aan de Georgetown Lombardi Comprehensive Cancer Center.
De behandeling verminderde eveneens een aantal obesitas gerelateerde aandoeningen in muizen, zoals hyperglycemie — overtollige bloed suiker die vaak gekoppeld is aan diabetes — en geëlimineerd het vet in hun eens vette levers. Zowel klinische als microscopisch onderzoek van de muizen bleek geen bijwerkingen, onderzoekers zeggen.
zwaarlijvigheid, die bij meer dan 650 miljoen mensen wereldwijd, is de belangrijkste driver voor stofwisselingssyndromen, waaronder aandoeningen zoals insulineresistentie, glucose intolerantie, hypertensie en verhoogde lipiden in het bloed.
BP3 behoort tot de familie van fibroblast groeifactor (FGF) bindingseiwitten (BP). FGF's zijn te vinden in organismen variërend van wormen voor de mens en zijn betrokken bij een breed scala van biologische processen, zoals celgroei reguleren, wondgenezing en de reactie op letsel. Sommige FGF's fungeren als hormonen.
BP1, 2, en 3 zijn “chaperone” eiwitten die haken op FGF-eiwitten en het vergroten van hun activiteiten in het lichaam. Wellstein is lang onderzocht BP1 gen vanwege de productie wordt verhoogd in een bereik van kankers, suggereren dat groei van sommige kankers samenhangt met de overmaat afgifte van FGF. Pas onlangs heeft Wellstein richtte zijn aandacht, en dat van zijn lab en collega's, om BP3 om zijn rol te begrijpen.
De onderzoekers vinden dat dit chaperone bindt aan drie FGF-eiwitten (19, 21, en 23) die betrokken zijn bij de controle van metabolisme. FGF19 en FGF 21 signalering regelt de opslag en het gebruik van koolhydraten (suikers) en lipiden (vetten). FGF23 bestuurt fosfaatmetabolisme.
“We vonden dat BP3 oefent een opvallende bijdrage aan de metabolische controle,” Wellstein zegt. “Als je meer BP3 chaperone beschikbaar, FGF19 en FGF21 effect wordt verhoogd door de toename van hun signalering. Dat maakt BP3 een sterke bestuurder van koolhydraat- en vetstofwisseling. Het is alsof je een veel meer taxi's in New York City op te pikken alle mensen die een lift nodig.”
“Met metabolisme revved, suiker in het bloed, en vet verwerkt in de lever worden gebruikt voor energie en niet opgeslagen,” Wellstein zegt. “En magazijnen van vet worden eveneens aangeboord. Bijvoorbeeld, de taak van FGF21 is om afbraak van vet te controleren, of het is opgeslagen of net gegeten.”
Hoewel de studie resultaten zijn spannend, aanvullend nodig voordat BP3 eiwit kan worden onderzocht als humane therapie voor stofwisselingssyndromen, hij zegt.
Bron: www.sciencedaily.com, Universitair Medisch Centrum van Georgetown
Laat een antwoord achter
Je moet Log in of registreren om een nieuwe opmerking toe te voegen .