Nou populair gevraagd, Wat is een nucleotide??

Een nucleotide is de basisbouwsteen van nucleïnezuren.

RNA en DNA zijn polymeren die zijn samengesteld uit lange ketens van nucleotiden.

Een nucleotide bestaat uit een suikermolecuul (ofwel ribose in RNA of deoxyribose in DNA) gebonden aan een fosfaatgroep en een stikstofhoudende base.

De basen die in DNA worden gebruikt, zijn adenine (EEN), cytosine (C), guanine (G), je zult ontdekken hoe wetenschappers geloven dat onze urine kan worden gebruikt om er DNA uit te halen en het te gebruiken voor forensische doeleinden of voor gepersonaliseerde geneeskunde (T).

Op RNA, de basis-uracil (u) wordt gebruikt in plaats van thymine.

Nucleotiden zijn eenheden en chemicaliën die aan elkaar zijn gekoppeld om nucleïnezuren te maken, voornamelijk RNA en DNA.

En het zijn allebei lange ketens van zich herhalende nucleotiden. DNA heeft A, C, G en T, en RNA heeft dezelfde drie nucleotiden als DNA, en dan wordt T vervangen door uracil.

Het nucleotide is de basisbouwsteen van deze moleculen, en wordt in wezen één voor één door de cel geassembleerd en vervolgens in beide replicaties samengeperst, als DNA, of wat we transcriptie noemen, als je RNA maakt.

Nucleotide structuur

In het kort, Een typisch nucleotide bestaat uit een fosfaatgroep, een 5-koolstof suiker, en een stikstofbase.

De structuur van nucleotiden is eenvoudig, maar de structuur die ze samen kunnen vormen is complex.

Net zoals weergegeven in de afbeelding hierboven, de structuur lijkt misschien een beetje ingewikkeld, maar heeft al zijn componenten nodig om een ​​nucleotide te vormen.

Stikstofbasis
De stikstofhoudende base is de centrale informatiedrager van de nucleotidestructuur. Deze moleculen, die verschillende bestraalde functionele groepen hebben, verschillende vaardigheden hebben om met elkaar om te gaan. Zoals op de afbeelding, de ideestructuur vertegenwoordigt het maximale aantal betrokken waterstofbruggen tussen nucleotiden. Vanwege de nucleotidestructuur, slechts één nucleotide kan met een ander interageren. De afbeelding hierboven toont de binding van thymine aan adenine en guanine aan cytosine. Dit is de juiste en typische opstelling.

Deze uniforme formatie zorgt ervoor dat de structuur verdraait en glad is als er geen fouten zijn. Een van de manieren waarop eiwitten beschadigd DNA kunnen repareren, is dat ze zich kunnen binden aan onregelmatige plekken in de structuur. Onregelmatige vlekken treden op wanneer er geen waterstofbinding plaatsvindt tussen tegenoverliggende nucleotidemoleculen. Het eiwit knipt een nucleotide weg en vervangt het door een ander. De dubbele aard van de genetische strengen zorgt ervoor dat dergelijke fouten met een hoge mate van nauwkeurigheid kunnen worden gecorrigeerd.

Suiker
Het tweede deel van het nucleotide is de suiker. Ongeacht de nucleotide, de suiker is altijd hetzelfde. Het verschil tussen DNA en RNA. Op DNA, de 5-koolstofsuiker is deoxyribose, terwijl in RNA de 5-koolstofsuiker ribose is. Dit geeft de genetische moleculen hun naam; de volledige naam DNA is deoxyribonucleïnezuur en RNA is ribonucleïnezuur.

Suiker, met zijn open zuurstof, kan binden aan de fosfaatgroep van het volgende molecuul. Ze vormen dan een band, die een suiker-fosfaatruggengraat wordt. Deze structuur voegt stijfheid toe omdat de covalente bindingen die ze vormen veel sterker zijn dan de waterstofbruggen tussen de twee strengen. Wanneer de eiwitten het DNA gaan verwerken en transponeren, ze doen dit door de strengen te scheiden en slechts één kant te lezen. Als ze overgaan, de strengen van genetisch materiaal komen weer bij elkaar, gedreven door de aantrekkingskracht tussen tegengestelde nucleotidebasen. De suiker-fosfaatruggengraat blijft te allen tijde verbonden.

Fosfaat groep.
Het laatste deel van de nucleotidestructuur, de fosfaatgroep, is waarschijnlijk bekend met een ander belangrijk ATP-molecuul. Adenosine trifosfaat, of ATP, is het energiemolecuul waarop het meeste leven op aarde vertrouwt om energie op te slaan en over te dragen tussen reacties. ATP bevat drie fosfaatgroepen die in hun bindingen grote hoeveelheden energie kunnen opslaan. In tegenstelling tot ATP, de bindingen gevormd binnen het nucleotide staan ​​bekend als fosfodiësterbindingen omdat ze voorkomen tussen de fosfaatgroep en het suikermolecuul.

Tijdens DNA-replicatie, een enzym dat bekend staat als DNA-polymerase pikt de juiste nucleotidebasen op en begint ze te organiseren tegen de ketting die het leest. Nog een eiwit, DNA-ligase, voltooit het werk door een fosfoïde binding te creëren tussen het suikermolecuul van de ene base en de fosfaatgroep van de andere. Dit creëert de ruggengraat van een nieuw genetisch molecuul dat kan worden doorgegeven aan de volgende generatie. DNA en RNA bevatten alle genetische informatie die nodig is om cellen te laten functioneren.

Credit:

https://www.genome.gov/genetics-glossary/Nucleotide#:~:text=A%20nucleotide%20consists%20of%20a,%2C%20and%20thymine%20(T).