Waarom stroomt elektronenstroom van positieve naar negatieve terminal?

Elektrische stroom wordt gezien als een stroom van positieve ladingen van de positieve pool naar de negatieve terminal. Deze richtingskeuze is puur voorwaardelijk.

Toen elektrische stroom eerder werd ontdekt, lang geleden voordat iemand iets van elektronen afwist.

Benjamin Franklin, een Amerikaanse wetenschapper en uitvinder, gepostuleerd dat “elektriciteit,” wat het ook is, beweegt van de willekeurig genoemde positieve pool van de batterij naar de negatieve pool om te werken.

Later, het was bewezen dat het andersom was – elektronen hebben de neiging om van de negatieve naar de positieve pool te stromen. Ondanks deze nieuwe ontdekking, niemand was bereid om de kijk op deze stroom te veranderen, dus het wordt nog steeds verondersteld om te verhuizen van + naar -.

De stroom die van negatief naar positief vloeit, staat bekend als conventionele stroom, conventionele stroom vloeit in de tegenovergestelde richting van de richting van de negatief geladen deeltjes (elektronen) en beweegt in de richting van de positief geladen deeltjes (gaten).

De stroom vloeit van een hoog potentiaal naar een laag potentiaal, en we hebben een hoog potentiaal aan elektronen verzameld aan de positieve pool en een laag potentiaal aan elektronen aan de negatieve pool.

Dus, er moet een potentiaalverschil zijn om de stroom te laten vloeien. daarom, in een geleider voor negatief geladen deeltjes, stroom vloeit van de positieve naar de negatieve pool en van de negatieve naar de positieve in de batterij.

We weten dat elektronen negatief geladen zijn en dus:, de conventionele stroom vloeit in de richting tegengesteld aan de richting van de elektronenbeweging.

Elektronenideologie in conventionele stroom

Stroom wordt gedefinieerd door de hoeveelheid elektrische lading die per tijdseenheid door een bepaald oppervlak gaat.

Nu is het de beurt aan elektronenstroom en conventionele stroom. Er moet aan worden herinnerd dat in de tijd dat onze eerste wetenschappers de kracht van elektrische stroom onderzochten, het was niet zo bekend wat dit ding, huidig, was en waar het uit bestond. Mensen wisten niet dat het elektronen waren die een lading droegen. Ze wisten dat het iets was, maar wat het was?, het was niet erg duidelijk.

Dus wat ze deden was eenvoudig: Ze bestudeerden het macroscopische model. Het was praktisch. Als u een batterij wilt gebruiken, je hoeft niet te weten hoeveel elektronen er van de ene naar de andere kant kunnen gaan. Het is goed als je het weet, maar het is geen praktische kennis. In plaats daarvan, het is veel beter om te weten dat het stroom kan leveren, zeggen, 3 versterkers gedurende twee uur totdat hij ontlaadt.

Het concept van “elektrisch potentieel” is ook ontwikkeld. Het was logisch om je voor te stellen dat stroom zou vloeien van plaatsen met een hoger potentieel naar plaatsen met een lager potentieel, dus zo hebben we de richting van de stroom bepaald.

Wanneer deze twee potentialen gelijk worden, de stroom stopt. Dus, na een tijdje, kringen van mensen die zich bezighouden met elektriciteit namen de standaardrichting van de stroom over en gingen op basis daarvan andere nuttige dingen ontwikkelen.

Parallel hieraan, er waren mensen die de microscopische wereld bestudeerden. Na een tijdje, ze waren in staat om erachter te komen dat je dragers van elektrische lading hebt en dat het in metalen meestal elektronen zijn.

Dat hebben ze ook bedacht, zeggen, in vloeibare oplossingen, je kunt ionen hebben, die ook stroom kan geleiden.

Na verloop van tijd werd duidelijk dat de stroom van elektronen tegengesteld is aan wat de macroscopische wetenschappers identificeerden als de positieve richting van de stroom, en dus kregen we een “elektron” huidige en a “gebruikelijke” huidig.

De macroscopische wereld werkte tot een niveau zonder echt te begrijpen wat er op een lager niveau gebeurde.

Als gevolg, de ontdekking van het teken van de lading van de elektronen had geen significant effect op de gang van zaken in het totaalbeeld van elektriciteit.

Er was dus geen dringende noodzaak om de stroomrichting in de traditionele elektrotechniek te herdefiniëren.

Het bleek net dat onze elektronen in de tegenovergestelde richting bewogen dan we dachten, maar al het andere bleef hetzelfde.

Zo bleef het dat de normale stroom van een plaats met een hogere elektrische potentiaal naar een plaats met een lagere elektrische potentiaal vloeit, maar de feitelijke stroom van elektronen beweegt in de tegenovergestelde richting.

Credit:

https://www.quora.com/Why-does-current-flow-from-positive-to-negative