Geheim van paardenbloem vlucht door wetenschappers van de Universiteit van Edinburgh ontdekten
Fluffy paardebloemzaden bekend om te reizen 500 mijl op de wind, maar tot nu toe is het een raadsel hoe ze het gedaan heeft. Hoewel licht genoeg om te worden meegenomen in de lucht in updrafts, hun donzige hoofden zijn 90 procent lege ruimte – een slecht ontwerp voor een parachute – en wetenschappers hebben verbaasd over hoe ze erin slagen om boven water zo lang blijven. Nu onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh hebben ontdekt dat de zachte haren samenwerken om een ringvormige luchtbel waarin het zaad omhoog houdt creëren.
Dit type vlucht is nooit eerder gezien in de natuur en de deskundigen van mening dat de techniek gebruikt kan worden om Windbourne micro-drones in de lucht blijven helpen zonder gebruik van stroom, zodat ze afgelegen en onherbergzame gebieden te verkennen, of zelfs andere planeet in het zonnestelsel.
Dr Cathal Cummins, van de Schools of Biological Sciences and Engineering van de Universiteit van Edinburgh, die leiding gaf aan het onderzoek, zei: “Het nemen van een kijkje op de ingenieuze constructies in de natuur – zoals parachute van de paardebloem – kan nieuwe inzichten te onthullen.
“We vonden een natuurlijke oplossing voor de vlucht dat het materiaal en energie tot een minimum beperkt, die kan worden toegepast op de engineering van duurzame technologie.
“De paardebloem is erin geslaagd om een parachute die vrijwel geheel lege ruimte te creëren. Ons onderzoek suggereert dat in principe, minder is meer."
Thij unieke aërodynamische mogelijkheden van paardebloemen maken ze een van de meest succesvolle van alle windbestuivers, en een enkele plant kan produceren 12,000 zaden in de klokken.
EEN 2003 studie aan de universiteit van Regensburg in Duitsland bleek dat 99.5 procent van paardebloemzaden land binnen 10 meters van hun ouder, maar de universiteit van Cornell berekend dat sommige kunnen reizen voor 500 mijlen.
Om erachter te komen hoe paardebloemzaden bereikt de prestatie, onderzoekers Edinburgh bouwde een kleine verticale windtunnel waardoor lucht zachtjes omhoog blies, waardoor zaden te zweven op een vaste hoogte, zodat ze kunnen onderzoeken hoe lucht rond de pluizige zaad hoofd bewoog, bekend als zaadpluis.
Ze vervolgens vast hoe luchtstromingen rond de pluizige zaad hoofd bewoog – bekend als zaadpluis – met behulp van long-exposure fotografie en high-speed imaging.
De beelden bleek dat een ringvormige luchtbel vormen zoals lucht beweegt door de borstelharen, het verbeteren van de weerstand is die afdaling elk zaadje vertraagt aan de grond.
Thij nieuw gevonden luchtbel – die wetenschappers hebben de naam van de gescheiden vortex ring -follows het zaad als een klein halogeen. Deze massa van wervelende lucht helpt bij het verhogen van de rem op het zaad, en ontstaat wanneer naburige filamenten van het zaad met elkaar als het samen drijft.
De hoeveelheid lucht die door, die kritisch is voor het houden van de bel stabiel en direct boven het zaad tijdens de vlucht, wordt nauwkeurig geregeld door de afstand tussen de borstelharen.
Volgens de onderzoekers, Het is vier keer efficiënter dan wat mogelijk is met conventionele parachute ontwerp is, volgens het onderzoek.
De onderzoekers suggereren dat poreuze parachute van de paardebloem de ontwikkeling van kleinschalige drones die weinig of geen vermogen nodig zou kunnen inspireren. Zoals hommels kan nuttig zijn voor detectie op afstand of bewaking luchtverontreiniging.
Bron:
www.telegraph.co.uk
Laat een antwoord achter
Je moet Log in of registreren om een nieuwe opmerking toe te voegen .