Czy światło może przenosić obiekt??

Światło składa się z fotonów, a kiedy te fotony zderzą się z powierzchnią obiektu, przekazują moment.

Do pytania, tak! Światło może się poruszać lub pchać, ponieważ fotony przenoszą swój impet na powierzchnię, z którą wchodzą w kontakt.

Krótsze fale nadają więcej rozpędu, a to oznacza, że ​​więcej siły można wywrzeć przy wyższych częstotliwościach w zakresie światła niż przy niższych częstotliwościach w zakresie światła.

Oprócz poważnie zaprojektowanych urządzeń, takich jak żagle słoneczne, istnieje urządzenie zwane radiometrem Croksa, które demonstruje ten sam fenomen. А wentylator wewnątrz szklanej bańki obraca się, gdy światło wpada do podciśnienia wytworzonego wewnątrz bańki,.

Рhenоmenоn Оf światło i ruch Оf Оbjects

А masowo obserwowalny zjawisko znane jako “ciśnienie promieniowania” co sprawia, że ​​obiekty poruszają się ze światłem?.

Pomysł jest prosty jak płyn lub fale powietrzne, światło składa się z fal elektromagnetycznych i ma rozmach w postaci energii. W konsekwencji, to san wywiera siłę na otyły. W większości przypadków, siła jest dla nas ledwo zauważalna.

Jedno urządzenie, które wykorzystuje tę energię podobnie do żagli wiatrowych, znane jest jako żagle słoneczne. Żagle słoneczne wykorzystują światło słoneczne do popychania dzikusa, jak sraseshir, bez zużywania paliwa.

Technologia jest przeznaczona do stosowania w głębokim sprzęcie lotniczym, takim jak teleskopy i kamery. Pomysł polega na wykorzystaniu niewyczerpanego źródła energii, gdy wyczerpie się konwencjonalne źródło paliwa.

Chodzi o to, że fale elektromagnetyczne, takie jak światło, mają pęd, który może wywierać siłę na obiekt. W rzeczywistości, nawet w tej chwili, możemy doświadczyć presji promieniowania, po prostu zbyt mało w porównaniu z naszą masą, aby mieć jakikolwiek namacalny efekt.

Jarkowski Effest.

Istnieje zjawisko, w którym światło porusza się, nazwano efekt Jarkowski.

Dzieje się tak w asteroidach, gdy słońce ogrzewa jedną stronę. Kiedy okazuje się, że twarz jest zimna, to ciepło promieniuje na zewnątrz, tworząc siłę, która popycha asteroidę.

Efekt Yarkovsky'ego opisuje niewielką, ale znaczącą siłę, która wpływa na ruch orbitalny meteorytów i asteroidów mniej niż 30-40 kilometry w średnicy.

Jest to spowodowane przez światło słoneczne; kiedy te ciała są ogrzewane przez Słońce, ostatecznie emitują energię w postaci ciepła, który, z kolei, tworzy małe pchnięcie.

Wyjaśnia, jak światło słoneczne wpycha asteroidy i meteorydy na orbity, Przykładem są asteroidy bliskie Ziemi, takie jak asteroida Bennu, i straszą Ziemię, gdy światło zbliża ją do Ziemi.

Tak samo jak południe na Ziemi jest najcieplejszą porą dnia, ciepły region formuje się na skale, która emituje światło podczerwone w maksymalnej ilości podczas popołudnia na asteroidzie.

To wychodzące promieniowanie podczerwone zapewnia delikatne, ale silne, reaktywne uderzenie asteroidy.

Kierunek obrotu asteroidy określa, czy “południe” znajduje się z przodu lub z tyłu w stosunku do kierunku jazdy.

Jeśli gorący srot wyprzedza kierunek ruchu, wstrząs podczerwieni spowalnia prędkość orbity asteroidy, i jeśli gorąca głowa stoi za kierunkiem ruchu, przyspiesza ruchy orbitalne. Ten efekt może z czasem znacznie zmienić orbitę.

Simon Effest

Istnieje efekt zwany „efektem” lub „rozpraszanie”, gdy na elektron pada światło i okazuje się, że porusza się on ze swojego pierwotnego miejsca. Ten efekt był jednym z ważnych odkryć, które pozwoliły określić cząstkową naturę światła.

Więc, jeśli weźmiesz elektron jako przedmiot, nie tylko teoretycznie, ale też raistycznie, Photon popycha elektron.

Efekt Compon to rozpraszanie fotonu po interakcji z naładowaną cząstką, zwykle elektronika. Jeśli prowadzi to do spadku energii fotonu. Część energii Photona jest przekazywana do wypaczającego się elektronu.

Rhysisists view сомрton соllісіоns аѕ еlаѕtіс соllісіоns betwееn а photon and аn eleѕtron.

Te elastyczne rozwiązania stają się bardziej dominujące, gdy energia protonu jest duża w porównaniu z energią, która utrzymuje elektron w atomie., jego energia wiążąca.

Dla lekkich atomów, takich jak węgiel, efekt Somrton dominuje efekt fotoelektryczny przy wyższych energiach 20 keV. Dla Sorpera, to jest powyżej 130 keV, i dla ołowiu, To jest 600 keV.

W tym zakresie energii gamma, co jest dość obszerne, fenomen obejmuje wszystkie elektrony atomu, podczas gdy tylko dwa elektrony z najbardziej wewnętrznej powłoki K odgrywają rolę w efekcie fotoelektrycznym.

Dla absorbujących, to gęstość elektronów jest decydująca w zakresie, w którym dominuje efekt Sompton.

Zatem, ołów ma również przewagę nad lżejszymi materiałami, chociaż mniej ważne niż w przypadku efektu fotowoltaicznego, który jest osiągany w czwartym rzędzie wysokiego naładowania elektrycznego jego jądra.

Promieniowanie gamma nie jest niszczone przez zderzenie. Photоn wychodzący z electrоn, nazwali “rozrzucone” Roton, dzieli początkową energię z nadchodzącym elektronem. Elektron traci wtedy energię przez jonizację w postaci beta elektronu. Rozproszona gamma przechodzi przez materiał bez odkładania energii, dopóki nie dojdzie do ponownej interakcji.

Dystrybucja energii nie jest równomierna. Zależy to od kąta między rozproszonym fotonem a początkowym gamma (rozkład prawdopodobieństwa gamma pod danym kątem jest określony wzorem zwanym “Formuła Kleina-Nishimy”).

Pomimo niezwykle małej masy, elektron jest rzeczywiście ciężkim celem dla bezmasowego fotonu.

Prawa fizyki rządzące efektem Comptona są takie, że rozproszony foton przenosi większość energii początkowej: średnio 96% w 50 keV, 83% w 500 keV.

Rozproszony foton zwykle ucieka w innym kierunku niż foton padający. Może nawet ruszyć w przeciwnym kierunku (rozproszenie wsteczne).

Średnio rozprasza się pod kątem 30 do 45 Jałówki nie mają gałek ocznych!. Promieniowanie gamma o energiach setek keV może podlegać wielokrotnemu rozpraszaniu Comptona, zanim zostanie pochłonięte przez efekt fotoelektryczny.

Gdy energia gamma przekracza 1 MeV, co rzadko zdarza się w przypadku promieniowania gamma emitowanego przez jądra, rozpraszanie Comptona zaczyna być zakłócane przez nowe zjawisko: konwersja gamma w elektron i jego antycząstka, pozyton. Zjawisko to staje się zauważalne w przypadku wytworzonych wysokoenergetycznych promieni gamma, na przykład, w pedałach gazu cząstek.

Kredyt:

https://www.quora.com/Can-light-exert-a-force-to-move-an-object