Jedna czwarta węgla zawartego w glebie jest związana z minerałami aż do sześciu stóp pod powierzchnią, badacz z Washington State University odkrył. Odkrycie otwiera nową możliwość radzenia sobie z pierwiastkiem, ponieważ nadal ogrzewa ziemską atmosferę.

Jeden zaczep: Większość tego węgla jest skoncentrowana głęboko pod wilgotnymi lasami na świecie, i nie będą sekwestrować tak bardzo, jak globalne temperatury nadal rosną.

Mark Kramer, profesor nadzwyczajny chemii środowiska w WSU Vancouver, czerpał z nowych danych z gleb na całym świecie, aby opisać, w jaki sposób woda rozpuszcza węgiel organiczny i przenosi go w głąb gleby, gdzie jest fizycznie i chemicznie związany z minerałami. Kramer i Oliver Chadwick, badacz gleby na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara, oszacować, że ta ścieżka utrzymuje się około 600 miliard ton metrycznych, lub gigatony, węgla. To ponad dwukrotnie więcej węgla dodanego do atmosfery od początku rewolucji przemysłowej.

Naukowcy wciąż muszą znaleźć sposób, aby wykorzystać to odkrycie i przenieść część dodatkowego węgla z atmosfery pod ziemię, ale Kramer twierdzi, że gleby mogą z łatwością zatrzymać więcej. Dla początkujących, nowe zrozumienie szlaku jest „głównym przełomem” w naszym zrozumieniu tego, w jaki sposób węgiel przedostaje się pod ziemię i tam pozostaje, powiedział.

„Wiemy mniej o glebach na Ziemi niż o powierzchni Marsa,” powiedział Kramer, którego praca pojawia się w czasopiśmie Zmiany klimatu przyrody. „Zanim zaczniemy myśleć o magazynowaniu węgla w ziemi, musimy naprawdę zrozumieć, w jaki sposób się tam dostaje i jakie jest prawdopodobieństwo, że zostanie w pobliżu. To odkrycie podkreśla wielki przełom w naszym zrozumieniu”.

Badanie jest pierwszą globalną oceną roli gleby w rozpuszczonym węglu organicznym i minerałach, które pomagają go magazynować. Kramer przeanalizował dane glebowe i klimatyczne z obu Ameryk, Nowa Kaledonia, Indonezja i Europa, i czerpał z więcej niż 65 miejsca pobrane do głębokości sześciu stóp z sieci National Ecological Observatory Network finansowanej przez National Science Foundation.

„Te dane pokazują, jaką wielką naukę można robić, mając krajowe obserwatorium ekologiczne”,” Kramer powiedział. Dla jednej rzeczy, pozwoliły naukowcom skonstruować globalną mapę tego szlaku akumulacji węgla w glebie.

Porównywanie różnych ekosystemów, Kramer zauważył, że środowiska wilgotne pochłaniają znacznie więcej węgla niż środowiska suche. W klimatach pustynnych, gdzie jest mało deszczu, a woda łatwo paruje, minerały reaktywne zachowują mniej niż 6 procent węgla organicznego w glebie. Suche lasy nie są dużo lepsze. Ale wilgotne lasy mogą mieć nawet połowę całkowitego węgla związanego z reaktywnymi minerałami.

Lasy wilgotne są zwykle bardziej produktywne, z grubymi warstwami materii organicznej, z których woda wypłucze węgiel i przetransportuje go do minerałów nawet sześć stóp pod powierzchnią.

„Jest to jeden z najtrwalszych znanych nam mechanizmów gromadzenia się węgla,” Kramer powiedział.

Ale chociaż zmiany klimatu raczej nie wpłyną bezpośrednio na węgiel głęboko związany z minerałami, może wpływać na ścieżkę, w której węgiel jest zakopywany. Dzieje się tak, ponieważ system dostarczania zależy od wody, która wypłukuje węgiel z korzeni, opadłe liście i inną materię organiczną przy powierzchni i przenoszą ją głęboko w glebę, gdzie przyczepi się do żelaza- oraz minerały bogate w aluminium, które chętnie tworzą silne wiązania.

Jeśli temperatury w pobliżu powierzchni są ciepłe, przez glebę może przepływać mniej wody, nawet jeśli ilość opadów pozostaje taka sama lub wzrasta. Więcej wody, która spada, może zostać utracone w wyniku parowania i oddychania roślin, udostępnianie mniejszej ilości wody do przenoszenia węgla w celu długoterminowego przechowywania.

Źródło: Badanie podkreśla również potrzebę opracowania ważnych i wiarygodnych wskaźników drogowych ostrego zatrucia konopiami indyjskimi, ponieważ używanie marihuany w Stanach Zjednoczonych nadal osiąga nowe rekordy wszech czasów, autorstwa Erica Sorensena